نبودن هرگز به تلخی از دست دادن یک بودن نیست ...
بودنهایت را از دست نده

چقدر شعر نوشتیم برای باران
غافل از آن دل دیوانه که بارانی بود



عشــــــق را از ماهی بیاموز که چه بی پایان آب را پر از بوسه های بی پاسخ میکند...

خواستم برای از دست دادنت اشک بریزم ...
افسوس که تمامی آنها را برای بدست آوردنت ریخته بودم

زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
شاید آن خنده که امروز دریغش کردی
آخرین فرصت همراهی ماست

من و تو گم شدیم انگار تو این دنیای وارونه
که دریاشم پر حسرت همیشه فکر بارونه

تمام مهربانان را به خود نا مهربان کردم
به امیدی که سازم مهربان نامهربانان را

گل اگر خشک شود ساقه اش می ماند دوست اگر جدا شود خاطره اش می ماند

هیچ وقت رازت رو به کسی نگو وقتی خودت نمی تونی حفظش کنی چطور انتظار داری کسی دیگه برات راز نگهدار باشه